Uitverkocht!

De-escalatie en dwangreductie:
De onmacht voorbij

Hoe krijgen we vat op de immer aanwezige escalatiepatronen en bijbehorende vrijheidsbeperkingen in de klinische zorg? Niet door de separeers dan maar af te schaffen, ook niet door iedereen een training omgaan met agressie, of de-escalatietechnieken te geven. Zelfs niet door alleen te focussen op minder dwang. De roep om minder dwang is nu al zo'n 20 jaar oud. Er is veel bereikt in de ggz, maar sprake van minder dwang is er niet. De forensische en jeugdzorg zijn nog maar relatief kortgeleden aangehaakt. De druk om het anders te doen is voelbaar, maar de onmacht hierover ook. 

Een omslag vraagt vooral anders denken, om daarna anders te kunnen doen. Van agressie- naar de-escalatiedenken, want de relatie bepaalt grotendeels het resultaat. Een cultuur van de-escalatie is een relationele cultuur, gericht op verbinding, (niet vrijblijvende) beïnvloeding, relatiebehoud en -herstel en reflectie. Een de-escalerende cultuur maakt de weg vrij om anders te handelen en open te staan voor de vele beschikbare interventies en methodes die dit kunnen versterken en bestendigen. 

Om voorbij de onmacht weer in mogelijkheden te kunnen denken moeten we vooral begrijpen hoe het werkt. In het middagsymposium worden verschillende perspectieven belicht, met allen dezelfde boodschap: een relationele de-escalerende cultuur kan niet alleen tot minder dwang leiden, maar ook tot minder dwangbeleving.